เห็นรูปจากหลายๆคนแล้วอิจฉา ขอส่งภาพช่วงวันหยุดยาวปีใหม่ส่งเข้าร่วมสนุกเป็นด้วยคน แต่ครั้นจะโพส์เฉยๆคงดูแห้งๆไป ขอเล่าเป็นเรื่องราวพอสังเขป ตามแต่ความว่างจะอำนวยก่อนจะถึงวันทำงานล่ะกันครับ ลงไว้ที่นี่ด้วย จะได้ดูกันแบบยาวๆ จนจบทริปเลย “รีบหน่อยนะค่ะ” เสียงจากพนักงานสาวที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิบอก ขณะที่ผมกำลังเอากระเป๋ากล้องให้เจ้าหน้าที่เช็คด้วยมือเพราะไม่ยอมเข้าเครื่องแสกน พร้อมทั้งสายตาแต่ละคู่ที่จับจ้องมาที่ น้องโรไลตัวเก่ง ” กล้องอะไรครับเนี่ย ” พนักงานถาม ” กล้องถ่ายรูปครับ แต่ใช้ฟิล์มชนิดพิเศษครับ เลยข้าเครื่องแสกนไม่ได้ พี่ช่วยเช็คด้วยมือละกันนะ ผมกลัวฟิล์มเสีย ” ผมตอบไป แต่ด้วยสายตางงๆ ของพนักงานแต่ละคน พร้อมกับเสียงซุบซิบกันนิดหน่อย ว่า “กล้องรุ่น(ของมันฟร่ะเนี่ย)ใหนเนี่ย” แต่ก็เป็นข้อดีนะ ทำให้กล้องและฟิล์มไม่ต้องเข้าเครื่องแสกน แถมผ่านแบบง่ายๆอีกต่างหาก 55
เหลือเวลาอีกไม่ถึง 10 นาที ก่อนที่เครื่องบินจะออก หลังจากที่ พนักงานบอกผมให้ต้องรีบไป เอาละซิ วิ่งกันแถบตายกว่าจะถึงรถที่จะพาไปขึ้นเครื่อง ก็ไม่รู้นี้นา ว่าทางเดินไปเครื่อง มันจะไกลขนาดนี้แถมของล่อตาคุณผู้หญิงทั้งนั้น เคยบินแต่ที่ดอนเมืองนี่น่า แถมเครื่องบินจอดอยู่ประตูสุดท้ายซะด้วยซิ เล่นเอานึกว่าจะตกเครื่องซะแล้วเรา แต่นะ จนแล้ว จนรอด พระคุ้มครอง ในที่สุดก็ได้ขึ้นเครื่องสมใจ และมาถึงเซี๊ยะทีนะ ฮ่องกง!
ถือเป็นการเยือนฮ่องกงเป็นครั้งที่ 2 ในรอบหลายๆปี แต่ถือเป็นครั้งแรกที่ได้มาเองครับ ทำให้เหมือนเริ่มเที่ยวใหม่ๆยังไงไม่รู้ เพราะเริ่มงงตั้งแต่การหาทางเข้าเมืองเลยทีเทียวเชียว อุตสาห์ทำการบ้านมาซะอย่างดี พิมพ์ไกด์นำทางฉบับพี่ไวมาอีกต่างหาก ก็ยังไม่วายงงอยู่สักพักหน่อยๆอีก ติดเพราะคิดอยู่ว่า ทางใหนประหยัดสุดแง่ะ ขอเก็บตังค์ไว้กินโจ๊กฮ่องกงดีกว่าเรา และสรุป รถเมล์เป็นคำตอบสุดท้ายครับ แล้วก็คิดไม่ผิดจริงๆด้วย ถูกจริง ได้ชมวิวด้วย และอีกอย่าง ผมไม่รีบ!
ตั้งแต่แรกที่เข้ามาเหยียบฮ่องกงครั้งนี้ ผมรู้สึกว่าจริงๆแล้ว บ้านเรามีทุกอย่างเหมือนที่บ้านเขามีเลยนะ แต่ทำไมมันไม่เห็นดีเหมือนบ้านเขาเลยเนี่ย เริ่มตั้งแต่ที่สนามบิน รถเข็นสัมภาระที่สนามบิน ของเขาก็ดีกว่า ป้ายบอกทาง และการให้ข้อมูลเขาก็ดีกว่า จุดซื้อตั่วรถใต้ดินเขาก็ดีกว่า รถใต้ดินเขาก็ดีกว่า และอะไรต่อมิอะไรหลายๆอย่าง เขาก็ยังดีกว่า ทั้งที่บ้านเรามีหลังเค้าซะอีก น่าจะได้ของใหม่กว่า แต่พี่ไทยทำได้ ใช้ของโลว์คอสตลอด วัยรุ่นเซ็งเป็ด เมื่อไหร่บ้านเราจะเจริญสักทีล่ะเนี่ย
เย่! ถึงฮ่องกงจริงๆสักที หลังจากที่เช็คอินเข้าที่พัก ก็ไม่ต้องหลับต้องนอนกันล่ะ ขอออกมาสูดอากาศฮ่องกงกันเซี๊ยะหน่อย ให้สมใจอยากละกัน ก่อนเข้านอนครับ
ก็สมชื่อว่าเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วล่ะ อีกทั้งจำลองแบบมาจากอังกฤษอีก ข้าวของ ถนนหนทาง รวมไม่ทั้งทางเท้าน่าเดินชมัด ปูเรียบเสมอกัน สัญญานไฟก็มีเสียงให้คนพิการได้ข้ามได้อีก ดีจัง ของบ้านเราเหรอ ของไอ้แบบนั้นเจ๋งไปตั้งนานแล้ว และก็เหมือนเมืองที่เจริญๆทุกๆเมือง ป้ายโฆษณาพรึ่บจริงๆ
เศรษฐกิจดี ประชาชีก็มีสุข ไม่ว่าหน้าใหน ที่นี้เห็นผู้คนตามถนนหนทาง เดินกันจอแจออกมาใช้จ่าย ไม่ว่าจะอาหมวย อาตี๋ อาอี้ อาซ้อ อาม่า เหล่าม่า ก็เดินกันสนุก ซื้อของกันเพลิดเพลินจริงๆ เห็นแล้วก็สนุกตามไปด้วย เงินที่เคยๆอยู่ในกระเป๋าก็ค่อยๆใหลออกไปด้วยแบบไม่รู้ัตัวเลยเชียว
แต่มาฮ่องกงครั้งนี้ เนื่องจากไม่ได้มาบ่อย แต่ไม่ได้กะจะมาช๊อปอะไรมาก เลยจัดตารางท่องเที่ยวตามสถานที่เที่ยวไว้มากหน่อย ตามแต่เวลาจะอำนวย และสังขารของขาจะพาไป เพราะแต่ละวันต้องเดินกันขาลากเลยจริงๆ ถึงที่พักในแต่ละวันถึงกับสลบไสลลืมตื่น แต่ก้คงเป็นที่มาของคนที่นี้ เพราะเท่าที่สังเกตุดู ทั้งอาหมวย อาตี๋ที่นี้ไม่มีคนอ้วน จริงๆนะ หาอยู่นานมาก ก็ยังไม่เจอคนอ้วน แปลกมากๆ ทั้งที่อาหารการกินเท่าที่ลองแล้ว แต่ละร้านให้กันเรียกว่าจับกังอายเลยนะ เยอะจริงๆ กินจานเดียวอิ่มไปทั้งวัน
วันแรกของการเที่ยว นอกจากได้ท่องเที่ยวไหว้พระในแต่ละที่ ตามที่ตั้งใจ
แล้วก็เดินมองลองหาไปชิมอาหารตามไกด์พี่ไว ที่แนะนำมา แต่ดันหาไม่เจอสักร้าน สรุปหาแต่ร้านข้างทางกินก็ไม่ผิดหวังเหมือนกันนะ ขอที่นี้แต่ละร้านสั่งเลยอร่อยทุกอย่าง โดยเฉพาะพวกหมูแดง เป็ดย่าง สมชื่อต้นตำหรับจริงๆ กินได้ทุกวันไม่มีเบื่อ แต่แสนเสียดายตลอดทริปดันลืมกินโจ๊กซะได้ พลาดๆ เหมือนไปไม่ถึงฮ่องกงจริงๆ
วันที่สอง ก็ตลุยหาร้านกล้องตามโพยพี่ไวทันที แต่ครั้งนี้ไม่มีพลาดสักร้านเดียว เก็บทุกเม็ด ส่องทุกร้าน เดินสนุกจริงๆ เสียตังค์ก็ยังสนุก จนคนที่ไปด้วยเขม่น บรรยากาศมาคุมาก เลยไปต่อดิสนีย์แลนด์ดีกว่าเพื่อความปลอดภัย อิอิ แต่ขอบอกว่า กล้องฮ่องกงแพง แต่ดูสนุกครับ ของเยอะดี แต่รู้สึกว่าของแต่ละอย่างตอนนี้ ไม่ถูกครับ ไม่ว่าจะเป็นร้านดังที่พูดถึงกันของขึ้นจนแพงไปหมดแล้วครับ ไม่ว่าจะกล้อง หรือ กระเป๋า (สรุปของที่ได้มามี Billingham มา 2 ใบหาแถบพลิกแผ่นดินฮ่องกงกว่าจะเจอสีที่ถูกใจ Sikonic 758DR ทั้งหมดราคาขึ้นหมดแ้ล้ว ท่านใดกำลังเล็งรอซื้อฮ่องกงล่ะก็ หาเมืองไทยดีกว่าครับขอบอก และก็ได้ของเล็กๆน้อยๆอีกนิดหน่อย และที่ชอบที่สุดคือ Solf shutter
สลักคำว่า Rollei ได้มา 2 ตัว ไว้ใส่ F ตัวนึง ใส่ T ตัวนึง แจ่ม )
ชักจะยาวไปล่ะ รวมลัดฆ่าตัดตอน ให้ได้ความสั้นลงหน่อยละกัน เพราะหลังจากกินๆ เที่ยวๆ แบกของ เดินๆ ซื้อๆ และถ่ายรูปแล้วก็ได้เวลาอำลาฮ่องกงกันแล้ว เพื่อไปเที่ยวต่อที่
มาเ๊๊ก๊า ลาสเวกัสตะวันออก กันซะที
นั่งหลับบนเรือมาตลอดทาง และในที่สุดก็ถึง “มาเก๊า” ละครับ คนละฟิวกันเลยกับฮ่องกง นี่มันเมืองจีนชัดๆเลยนะเนี่ย คนก็เจ็ก เมืองก็ดูเจ็กๆ มารยาทงั้นๆ แถมพูดอังกฤษกันไม่ค่อยรู้เรื่องอีก กว่าจะถามหาทางได้เล่นเอาเหนื่อยเลย แต่ก่อนอื่น ไปเช็คอินเข้าที่พักก่อนล่ะ
อีกสักมุม
อีกด้านของโรงแรม
มาพักผ่อนทั้งที ถึงที่พักก็หายเหนื่อย เรียกกำลังกลับมาได้อย่างดีเลยทีเดียว ฮ่า ฮ่า แต่ แต่ แต่ แหม่ๆๆๆๆ ไม่ได้พักโรงแรมที่เห็นนี้หรอกนะ ที่นี่แน่ะเขาสำหรับถ่ายรูปตะหาก
ผมพักอยู่ใกล้กันแต่เล็กกว่าหลายเท่าตัว อิอิ
สำหรับที่นี้แล้ว มาเก๊าไม่เคยหลับจริงๆนะ มีแต่คาสิโนเต็มไปหมด ก็สนุกไปอีกแบบ แต่สำหรับคนไม่ใช่นักเล่นอย่างผมแล้ว ได้มาเอาบรรยากาศก็สนุกดีนะ ลองนั่งหยอดตู้ไปไม่ถึงห้านาทีเลย หยอดไป หยอดมาแป๊บๆเสียไปล่ะ 20 เหรียญ เลิกดีก่าเสียดายตังค์ สงสัยผมจะไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้ แต่สำหรับบางคนที่เป็นนักเล่นตัวยงแบบจริงจัง ก็เห็นแล้วทุ่มเงินกันเต็มโต๊ะน่ากลัวต้องขายบ้าน ขายรถจริงๆ
เอาเป็นว่า ห้าวันผ่านไปไว้เหมือนโกหก นับเป็นเส้นทางที่สนุกสนาน สำหรับท่านใดที่อยากหาสถานที่เที่ยวที่ได้บรรยากาศ ถูกใจทั้งชายหญิง อาหารอร่อย เดินทางสะดวก ประหยัด และอยากเปลี่ยนบรรยากาศจากเมืองไทยแล้วละก็ ผมแนะนำแลยครับผม 5 ดาว ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ชม และวิจารณ์แนะนำครับ ฝากไว้เป็นรูปสุดท้ายล่ะครับ ^^ 
Rolleiflex 3.5F & Horizon S3 PRO Rolleiflex 3.5F with Yellow Fillter Tri-x 400 Rate 800 Rodinal 1+25 20c 9.20 Min Kadalk 1% 1Min Canoscan 8800F + Photo Scape 23-28 Dec 08
[:D][:D][:D]
Street Life Photo.(Long Journey!) 